Je innerlijke kind

Je innerlijke kind

Het is een concrete beschrijving van een abstract gevoel. Het is de verzameling van geconditioneerde reacties op ervaringen uit het verleden. Meestal zijn die reacties onbewust en als we praten over het innerlijk kind ook onverwerkt, totdat je ervoor kiest je reacties en diepere gevoelens te onderzoeken. Het is niet nodig om precies te weten hoe bepaald gedrag is ontstaan het kan helpend zijn maar het is geen voorwaarde om je innerlijke kind te helen.

Als je je op het pad van persoonlijke ontwikkeling bevindt kom je hoe dan ook dingen tegen die in eerste instantie wat vreemd lijken, je snapt niet goed waarom bepaald gedrag of een gevoel aan de oppervlakte komt. Het zijn vaker situaties die regelmatig terugkeren, dat is soms nodig vooraleer ze je opvallen. We zijn vooral heel druk met de buitenkant en minder met wat er zich vanbinnen in je afspeelt.

Een voorbeeld

He? Ik heb spreekangst in sommige situaties? En toch ben ik best wel goed onder mij uit? Steeds als er geluisterd wordt naar me, vooral in een groep, voel ik een angst om afgewezen en bekritiseert te worden. Het is een onaangenaam gevoel en ik kan het niet onmiddellijk plaatsen. Dan rinkelt er een belletje! Dat vraag om intern onderzoek!

Hoe ik dat doe? In een rustig moment, voor mij werkt meditatie goed, haal ik het gevoel weer op. Ik laat naar boven komen wat er speelt en plots zie ik het weer! Het kan ook een tijdje duren vooral je ‘het ziet’. In het vijfde lagere vond er iets plaats wat hier mee te maken zou kunnen hebben. Ik werd gevraagd om een gedicht voor te lezen, iets dat ik graag deed! Ik deed daarvoor erg mijn best, laatste bank aan het raam, ik zat alleen, zodat ik niemand kon afleiden. In volle afwachting van hoe ik het gedaan had, kreeg ik een voor mij zeer kwetsend en bot antwoord. Ik was beschaamd, boos en verdrietig.

Dit is een ervaring die sporen heeft achtergelaten en jarenlange voor een blokkade heeft gezorgd. Niet zozeer in het spreken zélf maar in het uiten van kwetsbare gevoelens, in het uiten van creatieve energie. Voorheen verwachtte ik dat als ik iets uitsprak waar veel gevoel bij zat dat dit belachelijk gemaakt zou worden. Dus ik deed het niet, zo was de kust veilig.

Het stilte werk werpt haar vruchten af

Maar nu dat mijn innerlijke kind grotendeels geheeld is merk ik dat mensen het dikwijls waarderen als ik spreek. Dat er ook positieve reacties zijn en dat ik op een rationele manier om kan gaan met constructieve feedback! Daaraan merk ik dat het werk in stilte zijn vruchten afwerpt. Ik ben daar dankbaar voor. Het is niet niks om met je innerlijke kind pijnen geconfronteerd te worden, om ze uit te nodigen en te omarmen. Als jij jezelf kan geven wat je toen zo nodig had heel je je innerlijke kind. In nieuwe situaties is ze daar weer, mijn bange kleine ikje, maar ze mag er zijn en ik neem haar bij de hand. Kom op kleine, wij kunnen dit!

2 belangrijke vragen in dat proces zijn, hoe voel ik me? Wat heb ik nodig? Leer verwoorden of goed doorvoelen wat er speelt, sta het toe en geef jezelf wat je nodig hebt. Is dat troost, geruststelling, positieve aanmoediging, een knuffel van een vriend, een wandeling? Wacht niet tot iemand je het komt brengen, kom zelf in actie of vraag ernaar!

Wat als je innerlijke kind niet geheeld is?

Wanneer een innerlijk kind niet geheeld is komt het vaker voor dat je door destructief gedrag toch op zoek gaat naar veiligheid, liefde en troost. Betekent dit dan dat je ouders het slecht met je voor hadden? Nee, niet persé. Meestal geven ze je alles wat ze kunnen en nog een schepje erboven op.  Het betekent wel dat je niet de begeleiding of vaardigheden had  om te gaan met de momenten dat jij je gekwetst hebt gevoeld. Die momenten worden opgeslagen in je fysiek-emotionele geheugen, onverwerkt zitten ze daar dan totdat jij zegt, kom maar het mag er zijn.

Emo-eten

Destructief gedrag krijgt soms de vorm van comfort zoeken in eten. Je gaat overdadig veel van iets eten omdat je dat een lekker gevoel geeft. Misschien is je relatie met eten overdreven emotioneel? Zijn het de enige lichtpuntjes in je dag of je denkt aan niet veel anders dan wat je allemaal gaat eten? Onderzoek het eens voor jezelf. Welke emotie of diepere gevoel krijg jij van eten? Wat voel je dan? Is deze emotie of dat gevoel uit balans? Probeer je iets op te vullen dat er niet was of is?

Voeden versus vullen

Als je jezelf leert VOEDEN in plaats van VULLEN ga je merken dat dit 2 verschillende dingen zijn. Je lichaam en geest hebben voeding nodig, je innerlijk kind heling. Als deze 2 dingen niet helder onderscheiden worden bestaat de kans dat je je innerlijke kind gaat troosten door ongezonde en teveel ‘lekkere’ dingen te eten. De leegte daar is niet op te vullen met eten of met andere destructieve gewoontes.

Mag je dan niet genieten van eten? Natuurlijk wel! Als je even heel stil wordt en eerlijk bent met jezelf dan weet jij die dingen te onderscheiden. Eet ik om iets te compenseren? Om een gat te vullen dat niet met voedsel gevuld kan worden? Is je relatie met eten overmatig emotioneel? Eet ik omdat ik mezelf wil voeden en kan ik genieten van de gezonde dingen, voel ik me verder in balans?

Een bezoekje aan het verleden

Veel dingen die uit balans zijn in je leven kan je terugbrengen naar een gemis van toen je klein was. Gebeurtenissen die een spoor hebben achtergelaten en die je nooit hebt geheeld hebben een grote invloed op je innerlijke kind en kunnen dus ook nog een rol spelen in het hier en nu.  Misschien is het te moeilijk om contact te maken met die pijn, dat is ok. Als je er toch achter wil komen wat zo een disbalans kan zijn, kijk dan eens naar je leven. Waar ben je heel erg aan gehecht of wat is op een geforceerde misschien zelfs verstikkende manier HEEL ERG belangrijk voor je, met andere woorden waar denk je dat je in overcompenseert? Overcompensatie kan een signaal zijn dat wijst op een pijnstukje dat nog niet geheeld is en dat is vaak terug te leiden naar iets uit het verleden.

Jij hebt die antwoorden, niemand anders kan ze jou geven. Ga naar binnen met je aandacht, voel wat daar aanwezig is, laat je hoofd tot rust komen. Omarm wat daar is. Neem die kleine ik mee op pad, word weer vriendjes. Huppel, zing wees blij en maak plezier! Een geheeld innerlijk kind is echt de moeite waard!

Zooo, het is best wel een lang blogartikel geworden, er valt ook zoveel over te vertellen. Ik hoop dat er iets inzit dat je kan helpen op jouw pad van heling. Ik hoop dat het iets wakker maakt in je waardoor je de moed vindt om sommige stukjes te doorvoelen en los te laten. Zodat je lichter en blijer door het leven kan gaan. Dat hoop ik!

Kan jij ondersteuning gebruiken bij dit mooie proces? Kennis maken? Neem contact op | Kath-Walk