Sinds ik mijn eigen emoties ben gaan onderzoeken en ze heb leren toestaan neem ik de emoties van anderen niet meer persoonlijk. Juist omdat ik zie dat emoties erbij horen, dat ze er mogen zijn en dat iedereen ze heeft. Dit klinkt eenvoudig maar in praktijk was dit voor mij best wel een opdracht en is dat soms nog met momenten. Door emoties van andere niet meer persoonlijk te nemen is het ook niet nodig erop te reageren. Die reacties kunnen erg veel energie kosten en dat kan als een soort energielek werken. Het brengt dus rust als je er minder of niet op reageert. Het leren reguleren van je eigen emoties brengt je veel en het is een hele weg! Loop je even mee?
Waar komt het vandaan de gevoeligheid voor de emoties van anderen?
Als je opgroeit of je omringt bent met mensen die de verantwoordelijkheid voor de eigen emoties niet opnemen dan kan je gevoeliger zijn voor het overnemen van emoties van anderen of neem je makkelijk dingen persoonlijk. Als kind denk je vaak, heeft te maken met de ontwikkeling in de hersenen, dat jouw omgeving een rechtstreeks gevolg is van wat jij denkt of doet. Als je dan omringt wordt door mensen die bozig, gefrustreerd, verdrietig… rondlopen denk je dat het misschien wel door jou komt. Dat is niet zo. En het goede nieuws is, dit kan je ontleren, door de verantwoordelijkheid voor je eigen emoties op te nemen. Het zorgt voor inzichten waardoor je beseft dat hoe je reageert of omgaat met emoties alleen maar te maken heeft met hoe JIJ kunt reguleren. Van schuld naar meesterschap! Naast de omgeving waar je opgroeit heeft iedereen unieke kenmerken en een uniek levenspad die ook van invloed zijn op hoe jij reageert en omgaat met emoties.
Het is soms nog steeds intens
Ook al neem je emoties van anderen niet meer zo persoonlijk het kan nog steeds heftig voelen als mensen met intense emoties voor je staan. Aarden is dan een fijn hulpmiddel. Als je het doelwit bent van projectie is dat ook heel vervelend. Je kan altijd weggaan van een situatie of een relatie stopzetten als dit vaker voorkomt en als je daar last van hebt. Tot op bepaalde hoogte projecteert iedereen wel eens, dit als gevolg van een emotie waarvan je je niet bewust bent. Als je een relatie hebt- een vriend, partner of familie- waarin spiegelen iets is waar jullie voor openstaan kunnen jullie elkaar daarbij helpen. Je kan dan benoemen wat je ervaarde zodat de verantwoordelijkheid wordt opgenomen voor de eigen emoties en er mee omgegaan kan worden op een functionele manier.
Tips omgaan met emoties
- Neem even een time-out, als dat mogelijk is
- Focus op wat je in je lichaam voelt
- Neem een paar diepe ademhalingen
- Kan je verwoorden wat je voelt?
- Kan je zeggen wat je nodig hebt?
- Ken je de oorzaak?
- Bewegen is mijn favoriet, wandelen, springen, rekken en strekken, dansen! Het zorgt voor de doorstroming van de energie.
Hoe werkt het?
Als je een emotie opmerkt bij een ander dan kan het zijn dat je reageert op de emotie van de persoon die iets zegt of doet, je wordt (on)bewust getriggerd. Dit gaat vliegensvlug en kan je enkel waarnemen bij jezelf als je van bewustzijn een dagelijkse oefening maakt. De intensiteit van triggers varieert. Je kan getriggerd worden en evengoed ‘normaal’ functioneren, soms is een trigger heel intens en vraagt het veel aandacht van je waardoor je even niet ‘normaal’ kan functioneren. De trigger neemt jou dan tijdelijk even in beslag. Dan heb je tijd nodig om je door de trigger heen te worstelen, reflectie, rust, schrijven of praten zijn dan goede handvaten! Altijd fijn om deze worstelpartij te eindigen met; Wat heb ik nu geleerd uit deze situatie? Wat wil ik de volgende keer anders doen?
Wanneer je jezelf niet bewust bent van je eigen emoties en deze niet doorleefd, word je er hoe dan ook aan herinnerd als je emoties van anderen opmerkt. Mooie oefening is de volgende, welke emotie vind jij vervelend? Wat triggert jou? Met welke emoties kan je goed om? Over welke emoties heb jij een vooroordeel? Hoe reageer jij op een emotie bij iemand anders? En hoe reageer jij op diezelfde emotie bij jezelf?
Maar ik wil geen kil mens zijn?!
Als je leert minder emotioneel te reageren kan je nog steeds met een begripvolle houding, vriendelijk of helpend reageren maar met de nodige afstand, ook dat kan oprecht zijn. Emotioneel reageren is niet hetzelfde als betrokken zijn. Ik denk dat je jezelf ziek maakt als je de emoties van de ander in je systeem toelaat. Bij de mensen die heel kort bij je staan is dat soms onvermijdelijk maar een bepaalde afstand bewaren naar kennissen, voorbijgangers, collega’s is niet verkeerd maar behoort tot de nodige zelfzorg. Empathie heeft grenzen. Mee leven of meelijden, wat kies jij?
Als je denkt aan een vakantie of andere dingen die jou echt blij maken, die jou een gelukkig gevoel geven dan gebeuren er in jouw lichaam fysiologische veranderingen die positief zijn voor je. Zo werkt dat ook als je (negatieve) emoties van anderen ‘toelaat’, ook al zijn ze van de ander jouw lichaam reageert fysiologisch alsof deze van jezelf zijn met als gevolg dat ook die stofjes aangemaakt worden die horen bij een specifieke emotie. Als dit soms gebeurt is dat ook geen grote ramp maar als dit een steevast patroon is kan het je letterlijk ziek maken.
Van mij of van de ander?
Het inzicht in mijn eigen emoties zorgt er ook voor dat ik beter weet te onderscheiden wat van mij is en wat van de ander, en dat is een grote bevrijding. Als empathisch mens voel je veel, heel veel. Het is van levensbelang om de emoties van de ander bij de ander te laten! Jij en alleen jij kiest wat je aanneemt of niet, hiervoor heb je het nodige bewustzijn nodig. Als je weinig tot geen verbinding hebt met je eigen emoties bestaat er een gedragspatroon dat je deze bij de ander neerlegt en de verantwoordelijkheid ervoor dus buiten jezelf plaatst.
Het belang van zelfkennis
Als je je eigen wezen niet volledig ‘bewoont’ zal je jezelf blijven zoeken in de ander, je leeft door en in de ander. Dat is gevaarlijk. Dit brengt me bij het volgende en ook het einde van deze blog, en dat is dat Individuatie vooraf zou moeten gaan aan altruïsme. Carl Jung heeft dat proces uitvoerig beschreven. De valkuil bestaat dat wanneer je je altruïstische opstelt en je jezelf nog niet voldoende kent of geheeld bent, dat het altruïstische voortkomt uit een gebrek aan eigenwaarde of mate van zelfbewustzijn en je zo eigenlijk niet altruïstisch bent maar voortdurend op zoek bent naar bevestiging en waardering buiten jezelf.
Inzicht verkrijgen in je eigen emoties, in hoe dat voor jou werkt is onderdeel van dat individuatie proces, het lijkt wel een beetje op een onderwaterwereld. Leren zwemmen, duiken en ademen is aangeraden! Vaak gebeuren emotionele reacties onbewust en als jij wil groeien in je persoonlijke ontwikkeling is het een oefening om deze reacties bewust te maken. Je leert je zelf kennen, je neemt emoties van anderen veel minder persoonlijk en je leert onderscheiden wat van jou is en wat niet. Hierdoor ervaar je bakken meer rust en heb je meer tijd om bezig te zijn met je eigen dingen, dingen die jou blij maken en een positieve bijdrage leveren aan jouw welzijn en misschien het welzijn van anderen. Als je leert met je emoties en met de emoties van anderen om te gaan laat je jezelf veel minder snel afleiden en is er meer focus over voor een leuk leven! Is dat niet waarvoor we hier zijn?
Ik denk dat deze vaardigheden het meer dan waard zijn om een duik in het diepe te nemen! Duik je mee? Liggen jullie snorkels klaar?! Kennis maken? Neem contact op | Kath-Walk